Morgen is het de internationale dag van de vrouw! 104 jaar geleden kwamen de vrouwen voor het eerst in opstand voor gelijke rechten in de 'Brood & Rozenbetoging'.
Het EVA- nement in CC Hasselt zal om die reden dankzij de Dienst Gelijke Kansen van de Provincie Limburg denderen van de vrouwelijke energie (check het enorm interessant doe-en beleefprogramma -meestal gratis- op
www.Evanement.be)
Daar zal ik mijn Politiek neutraal Pamflet/ Parlando gedicht 'Vrouwen in Vrij-/Mijnland' voorlezen in de Vergaderzaal 1, vlak na de eerste theatermonoloog 'De gestolen vrouw' (over verkrachtingen als oorlogswapen), om 19u30. (Inschrijving noodzakelijk op
evanement@limburg.be! )
Als journalist geraakte ik regelmatig verbouwereerd over de onrechtvaardige omstandigheden waarin sommige vrouwen verkeren, in België, maar vaak nog schrijnender, verder weg, in de wereld.
Dit politiek neutraal (vrouwen)pamflet kwam er na een tv-reportage over 100 jaar ANC, toen ik terug dacht aan mijn ervaringen als journalist; zowel aan de fijne culturele belevenissen in onze boeiende mijnstreek als aan de mensonterende gevolgen van de oorlog in voormalig Joegoslavië , ook aan het youtubefilmpje van de moslim-journaliste die gestenigd werd omdat ze een jeans droeg, of aan de vreselijke verhalen van mijn sterke vriendin Bélyse, politiek vluchtelinge uit Burundi die al haar zussen en moeder thuis vermoord terug vond maar zich van hieruit positief wil inzetten voor haar geboorteland. Zoals ze zelf zegt na haar jarenlange traumaverwerking: 'Ik wil niet langer meer angstig gebogen lopen, maar alleen nog sterk rechtop'.
Telkens als ik vrouwen interviewde (op slachtofferplekken genre Luik, het Antwerpse havenkwartier of in Sarajevo) viel het me op dat ze hetzelfde zeiden, genre: 'Als de vrouwen aan de politieke macht waren geweest, was het hier nooit tot zo'n beslissing gekomen. Vrouwen hebben zonen. En mannen. Vrouwen hebben vaak een moederlijke energie die geen machtsmisbruik duldt. Geweld, zelfs uit wraak, lost zelden iets op. Integendeel we moeten de draad terug opnemen in liefde voor mekaar, ook voor onze vijanden,"' zo vertelde een Bosnisch vrouwtje me ooit die haar man en al haar zonen in de oorlog verloor en toch samen met Servische vrouwen aan een therapeutisch breiproject begonnen was. Een gelijkaardig initiatief dat ik onlangs in de unieke Eisdense Tuinwijk her-ontdekte...!
Dit parlando gedicht wordt begeleid met prachtige 'positieve' mijnreportagefoto's van mijn Maasmechelse achterneef Marco Mertens (stadsfotograaf van Leuven) en mijn hartsvriendin Kristien Wintmolders (sfeerfotografe van Limburg). Veel dank ook aan hen voor de heerlijke samenwerking.
